یک بار دیگر برگی از خاطرات عمرم را گشوده ام تا شاید روزی که به تمامی بسته می شود جایی برای خداحافظی باقی نمانده باشد....امشب انگیزه ای از مجموعه های مهتابی روزهای آفتابی را مرور می کنم وبراین باورم که زندگی هدیه خداوند است به من، وچگونه زیستنم هدیه ایست که من به خدایم هدیه خواهم داد....وزندگیم موهبتی از اوست حتی اگر قصه های نا گفته ای را برایم داشته باشد که گاه از دانستنشان وحشت زده شوم.....زندگی زیبایی های زیادی دارد که به قطع ویقین سهم ما از داشتن این زیبایی ها رازهای نهانی است که باید کشف کنیم.......وکاش بدانیم2 روز در هفته است که نباید برای آن نگران بود یکی دیروز ودیگری فردا ......تو بهترینی پس بیندیش که چگونه باید زندگی کنی چونان که امروز اولین روز بقیه عمر ماست!  که خداوند در آیه 186 سوره بقره آورده است که:وچون بندگانم از دوری ونزدیکی ام پرسش کنند ؟به آنها بگو من به شما نزدیکم.وهرکه مرا بخواند دعای او را اجابت می کنم...................

التماس دعا