جریان خورشید - برگ خاطره

[ و به مردى که از او خواست تا پندش دهد فرمود : ] از آنان مباش که به آخرت امیدوار است بى آنکه کارى سازد ، و به آرزوى دراز توبه را واپس اندازد . در باره دنیا چون زاهدان سخن گوید ، و در کار دنیا راه جویندگان دنیا را پوید . اگر از دنیا بدو دهند سیر نشود ، و اگر از آن بازش دارند خرسند نگردد . در سپاس آنچه بدان داده‏اند ناتوان است ، و از آنچه مانده فزونى را خواهان . از کار بد باز مى‏دارد ، و خود باز نمى‏ایستد ، و بدانچه خود نمى‏کند فرمان مى‏دهد . نیکوان را دوست مى‏دارد ، و کار او کار آنان نیست و گناهکاران را دشمن مى‏دارد ، و خود از آنان یکى است . مرگ را خوش نمى‏دارد ، چون گناهانش بسیار است و بدانچه به خاطر آن از مردن مى‏ترسد در کارست . اگر بیمار شود پیوسته در پشیمانى است ، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانى . چون عافیت یابد به خود بالان است ، و چون گرفتار بلا شود نومید و نالان . اگر بلایى بدو رسد ، به زارى خدا را خواند ، و اگر امیدى یابد مغرور روى برگرداند . در آنچه در باره آن به گمان است ، هواى نفس خویش را به فرمان است ، و در باره آنچه یقین دارد در چیرگى بر نفس ناتوان . از کمتر گناه خود بر دیگرى ترسان است ، و بیشتر از پاداش کرده او را براى خود بیوسان . اگر بى نیاز شود سرمست گردد و مغرور ، و اگر مستمند شود مأیوس و سست و رنجور ، چون کار کند در کار کوتاه است و چون بخواهد بسیار خواه است . چون شهوت بر او دست یابد گناه را مقدّم سازد ، و توبه را واپس اندازد و چون رنجى بدو رسد از راه شرع و ملّت برون تازد . آنچه را مایه عبرت است وصف کند و خود عبرت نگیرد ، و در اندرز دادن مبالغه کند و خود اندرز نپذیرد . در گفتن ، بسیار گفتار ، و در عمل اندک کردار در آنچه ناماندنى است خود را بر دیگرى پیش دارد ، و آنچه را ماندنى است آسان شمارد . غنیمت را غرامت پندارد و غرامت را غنیمت انگارد . از مرگ بیم دارد و فرصت را وامى‏گذارد . گناه جز خود را بزرگ مى‏انگارد و بیشتر از آن را که خود کرده ، خرد به حساب مى‏آرد ، و از طاعت خود آن را بسیار مى‏داند که مانندش را از جز خود ناچیز مى‏پندارد . پس او بر مردم طعنه زند و با خود کار به ریا و خیانت کند با توانگران به بازى نشستن را دوست‏تر دارد تا با مستمندان در یاد خدا پیوستن . به سود خود بر دیگرى حکم کند و براى دیگرى به زیان خود رأى ندهد ، و دیگران را راه نماید و خود را گمراه نماید . پس فرمان او را مى‏برند و او نافرمانى مى‏کند . و حق خود را به کمال مى‏ستاند و حق دیگرى را به کمال نمى‏دهد . از مردم مى‏ترسد ، نه در راه طاعت خدا و از خدا نمى‏ترسد در راه طاعت بنده‏ها . [ و اگر در این کتاب جز این گفتار نبود ، براى اندرز بجا و حکمت رسا ، و بینایى بیننده و پند دادن نگرنده اندیشنده بس مى‏نمود . ] [نهج البلاغه]

»» جریان خورشید

ظلمت امشب گویا خفقان می گیرد،پشت شب می لرزد...روشنایی عظمت یافته است....کوه با آنهمه سنگینی وبازوی ستبر دارد از ناحیه پیشانی زیر سرنیزه خورشید زهم می پاشد....

میلاد مولا علی علیه السلام مبارک باد

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » زهرا علی بابایی ( سه شنبه 87/4/25 :: ساعت 7:18 عصر )

»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
دیوار
روستا و اخلاص.............
زلال.........
عشق بازی.........
بزرگترین هدیه تو به دیگران
تربیت تدریجی است
ایا خداوند شر راآفریده است؟
قصه.....
.........
[عناوین آرشیوشده]

اوقات شرعی

>> بازدید امروز: 25
>> بازدید دیروز: 40
>> مجموع بازدیدها: 85535

» درباره من

زهرا علی بابایی
لیسانس ادبیات فارسی از دانشگاه الزهرا و فوق لیسانس رشته برنامه ریزی دانشگاه آزاد 28 سال سابقه تدریس،معاونت ومدیریت دبیرستان های منطقه 17 و2تهران

» پیوندهای روزانه

خطاطی [23]
[آرشیو(1)]

» آرشیو مطالب
انواع انسانها
آتش دل
بایگانی
تبدیل تقویم
بهار 90

» لوگوی وبلاگ

» لینک دوستان

» صفحات اختصاصی

» وضعیت من در یاهو
یــ

ــاهـو

» طراح قالب