هو المحبوب
آرامش یعنی عشق را در فراسوی خویش دیدن....راستی اگر نتوانیم زندگی را برای یکدیگر بهتر از آنچه برای خود می خواهیم بخواهیم،برای چه آفریده شده ایم؟
امروز 2واژه توجهم را به خود جلب کرد ، سمپاتی و امپاتی
سمپاتی:همدلی وهمدردی کردن با دیگران است...اینکه مردم را دوست بداری ،درکشان کنی وبه آنها عشق بورزی،زیبا تر این بود که عشق ورزیدن یکی از عجایب هفتگانه روح آدمی است وما هیچگاه نمی توانیم به کسی خدمت کنیم مگر آنکه ابتدا به خودمان خدمت کرده باشیم......معنی این کلمه برایم بسیار دوست داشتنی ولذت بخش بود........
امپاتی:همفکر بودن با دیگران ونگاه کردن به مسا له ای از دریچه چشم آنان است،امپاتی عشق به کسانی است که حتی از ما متنفرند....امپاتی یعنی آنقدر در روحت احساس عظمت کنی که اگر کسی را دیدی یا شنیدی که خسته می شود در پاهای خود احساس درد واقعی کنی....
من در عمق این کلمات گاه می اندیشم که :3چیز در زندگی بشر اهمیت دارد:مهربانی،مهربانی ومهربانی وآرامش نیز در مهر ورزی ومهربانی است،در همدردی وهمدلی!
اما آیا مدعی عشق می تواند ببخشد وحتی دشمن خویش را نیز دوست بدارد وآنگونه که مولای متقیان حضرت علی (ع) می فرمایند:می توان گذاشت وگذشت....
وقتی جز عشق هیچ چیز برایمان باقی نمانده باشد،برای نخستین بار آگاه می شویم که فقط عشق کافیست آنهم از نوع بخشش ....وآرامش در بخشش است ومهربانی..............
