در ستون حوادث قلبم می نویسم:

           عابری رد شده است از گذرگاه دل خسته من....

           امروز آن مسافر رفت و نقش او تا به ابد بر دل من جا ماندست.....

وسعت خورشیدی بر دلم حک شده و جای پای نورش بر دل خسته من مهر مبارک زده است!!

       زندگی صحنه آتش بازی است                     من شیطانی خود سوزاندم

                                                                                 بی تکبر ،با عشق!

(به راستی عشق دشمن تکبر وخودخواهی است)

•                                    موجی مرا به دامن دریا کشیده است
•                                    درگیر ودار صاعقه به صحرا کشیده است
•                                    در کهکشان گم شده از خود رها منم!
•                                    طوفان مرا به ساحل دریا کشیده است
•                                    قلبی پر از گلایه های مچاله ام....
•                                    شوری مرا به آتش وگرما کشیده است
•                             گاه شروع رویش شرجی یک طلوع
•                                   مجنون این غزل به تماشا کشیده است
•                                   چشمان آسمانی وبارانی ات مرا
•                                  با ناله های عشق به "ماوا" کشیده است!
  

شگفتا که زمانه رستاخیز است وهجاهایم زخمی ابدی برداشته اند!!

  درگاه ترنم های متبرک، باران را به پنجره احساسم می کوبد و آسمان بی نشان مثل همیشه گمنام می ماند....

  این طایفه تداوم عظیم کرامتند وسجاده بی نهایت جلوسی ابدی می طلبد...

کوه شانه هایمان را نشانه می رود واندوهی عتیق دلهایمان را می لرزاند!

 ایام شهادت رسول  کائنات ودومین برهان رهایی وهمچنین شهادت امام مهربانی ها تسلیت باد.......

                   التماس دعا

از خود فاصله گرفته ام تا تنهایی ام سرسام آور نباشد!

                      دلتنگ دیروزم وفردا را نمی شناسم.......دلم سفری آسمانی می خواهد

             تنهایی برایم دست تکان می دهد ودلتنگی دلبستگی هایم را نشانه می رود...

                   عجیب ستاره بارانم!!

                   تقدیر سایه ام را با خودش برد و من تنها شدم....کوچ را آرزو می کنم

                                                   و می دانم که دنیا جای ماندن نیست!!

                                                                                                                                         یا علی

گفت:"صبر و سکوت ؟دروازه ملکوت"

یعنی شمع گونه زیستن!

                بریده ام من از تمام فصل ها....بریده از تمام شعرها  / مرا به دار خاطرات دور دوختند وامتداد بی کسی......بریده از تمام ابرها   /  بریده ام زشوق وشور زندگی...ورفته ام به تار وپودجاودانگی/

                                    من آن شروع عاشقانه ام که می روم به افتتاح دل شکستگی  و اختتام آفتاب زندگی!!                                                                                                       

1   عشق مجالیست میان دو سلام

2  یک هوس پوچ که آورده دوام

3  ناب ترین حس خودآگاه بشر

                                   *   من تیک زدم گزینه هیچ کدام

                                                                                                            سروده بهرام نوری گندم آباد

چه راز نجیبیی است دستان مولا.....که در غربتستان خوشا دست هایش!                                                                                                                                                                           

برایم گسترد مرز جنون را،ببین از کجا تا کجا دست هایش....پر از بارش مهربانی قدومش،پر از

پرنیان دعا دست هایش.............

                                                                            دست علی یارتان و عیدتان مبارک!